ISPOVEST PARTIZANA KOJI JE OSLOBAĐAO BEOGRAD: Neprikosnoveno smo se borili za likvidaciju nemačkog fašizma (FOTO)

Vračar. Kalenić pijaca. Miran, skroman, korača sporo, ali sigurno, skoncentrisan na ono što se dešava oko njega, ali u isto vreme i zamišljen, razmišlja, preispituje, prošlost, sadašnjost, budućnost, svoju, zemlje, sveta. Pre 72 godine koračao je brže, ali podjednako sigurno kao danas, kao komandant predvodio je 1. vojvođansku brigadu u akciji oslobađanja Beograda od nacističkih okupatora


Živorad Žika Stojšić je kao mlad momak rešio da se pridruži partizanima i da se tokom najkrvavijeg rata u istoriji čovečenstva bori za sopstvenu slobodu i slobodu svoje tada okupirane zemlje. Za nju se i izborio, zajedno sa svojim drugovima partizanima na čelu sa Josipom Brozom Titom. Nakon rata je imao prilike da upozna i da sarađuje sa mnogim istaknutim ličnostima tog doba za koje je većina nas čula i učila o njima iz istorije.

Žika se priključio Narodno-oslobodilačkoj borbi kada je imao 21 godinu, svojim doprinosom borbi, dogurao je do komandanta 1. Vojvođanske brigade, početkom 70-ih je postavljen na dužnost načelnika Kabineta vrhovnog komandanta oružanih snaga Josipa Broza Tita i saveznog sekretara za narodnu odbranu. Obavljajući svoje dužnosti, putovao je po svetu i upoznao mnoge ličnosti među kojima je i bivši libijski vođa Moamer Gadafi.

Iako bi Žikina životna priča mogla da stane u knjigu, predstavićemo vam mali deo njegovog života i saznaćete iz prve ruke o herojskim danima iz rata, o partizanima, političkoj situaciji pre, tokom i posle rata u Jugoslaviji, Titovoj ličnosti, o Pinkiju, Staljinu, Komunističkoj partiji Jugoslavije (KPJ) i mnogim drugim malo pozatim, zanimljivim događajima i činjenicama.

Žika potiče iz skromne seljačke porodice iz Srema, iz sela Manđelos kod Sremske Mitrovice. Po njegovim rečima, bili su jedna opoziciona porodica, koja se stalno borila protiv vlasti i nepravdi. Kako mu je otac pričao, ni za vreme Kraljevine Jugoslavije nije bilo baš lepo i fino. U njegovo vreme nije bilo telefona, televizora, ambulante, pošte, lekara… Opštine su tada saopštavale vesti pomoću dobošara. Žikina porodica je imala malo zemlje koju su obrađivali i od nje živeli. To je bio život u naturi. Ono malo što su proizvodili, odnesu na pijacu da prodaju kako bi kupili sebi odeću, opanke, ono što treba da se ponovi, i da plate poreze koji su bili stalno aktuelni.